Een verhaaldag voor mijn moeder

Ineens waren ze daar, de woorden “maak van je verjaardag een verhaaldag”. Alsof ze me aangereikt werden. Ik wist nog niet hoe nu verder, maar deze woorden werden mijn kapstok. En opnieuw ging ik het proces in van creëren. Een proces dat me weer zoveel energie gaf. Ik vertelde erover waar ik maar kon. Opnieuw dronk ik kopjes koffie om te brainstormen. Opnieuw zocht ik waardevolle mensen om me heen. Een vriendin zei “het lijkt wel of je het de wereld in wilt duwen”. Ja, ik kon niet ophouden erover te praten en te vertellen. Want het klopt.  Ik vind het zo intens belangrijk dat de verhalen verteld worden. Niet als het te laat is, niet als het niet meer kan. Gewoon nu het nog wel kan. En waar beter beginnen dan bij mijn eigen moeder. Mijn vader is 14 jaar geleden overleden, met hem kan ik het niet meer doen, een verhaaldag maken. Met mijn moeder wel.

Terug naar vroeger

Dus ik nodigde haar uit voor een ritje. Het ging niet vanzelf. Ik moest wel door wat weerstand heen. Want waarom? Haar jeugd was toch helemaal zo interessant?  Ze was toch nog helemaal niet jarig? En al helemaal geen kroonjaar om een verhaaldag te maken? Na enige overredingskracht stapte ze in en reden we vanuit Arnhem naar Oosterbeek. Ze liet me haar huis zien, de trapjes waar ze als kind speelde en ze vertelde. Terwijl we zo naast elkaar zaten in de auto, elkaar niet aan hoefden te kijken, gaf ze me een kijkje in haar jeugd. Ze vertelde en ze wilde nog wel een rondje door haar wijk van toen rijden. 

Ongemakkelijke vragen

Ineens durfde ik een aantal vragen te stellen en ging er een deurtje uit haar verleden open.  Voor mij, zodat ik met haar mee mocht kijken, opdat ik het heden beter kan begrijpen. Het was zo’n waardevol moment en dat gun ik iedereen. 

Na Oosterbeek reden we nog even door naar Wageningen. Daar heeft ze gewerkt in het laboratorium. En we zijn nog niet klaar. Er zijn nog meer huizen om te bezoeken, nog meer verhalen te vertellen. Achteraf vond ze het wel een beetje ongemakkelijk hoor. Om zoveel kwetsbaarheid te hebben laten zien aan mij, om onbedoeld meer te hebben verteld dat ze eigenlijk wilde. Maar ik ben oprecht dankbaar en trots. Een weet je, een verhaaldag kan altijd en overal. Veel plezier samen.